به کنعان دلم آورد چون باد صبا بویش

 

             زپا افتاده ام لیکن به سر خواهم شدن سویش

 

فدای عارضی گشتم که راند یوسف مصری

 

                   ز خلوت صد زلیخا رابه یاد خال هندویش

 

چه قابل جان بی مقدار ما کز بهر قربانی

 

                   خلیل آورده اسماعیل در محراب ابرویش

 

چگونه چاره اندیشم که چندان سخت میبارد

 

          می و مستی و مستوری مدام از جعد گیسویش

              

گذشت افسانه مجنون وجعد طره لیلی

 

           که مجنون گشت صد لیلا ز ناز چشم جادویش

                                               شعر از ایوب قاسمی دستگردی

                                                

                       

نوشته شده در سه شنبه 1 مرداد 1392برچسب:یوسف , زلیخا,لیلی ,مجنون ,ساعت 13:28 توسط ایوب قاسمی دستگردی | |